Dzień Świętego Patryka – ulicami ciągną rozbawione pochody, ludzie tańczą i śpiewają tradycyjne irlandzkie melodie. Odgłosy tych radosnych festynów kontrastują z nastrojem panującym w sali konferencyjnej szpitala pod wezwaniem świętego Patryka. Obraduje tu komisja do spraw przeszczepów, złożona z pracowników kliniki, przedstawiciela opieki społecznej i księdza prawnika wydelegowanego przez zarząd szpitala. To oni mają zdecydować, który z czekających na transplantację pacjentów jako pierwszy otrzyma nowe serce. W komisji zasiadają kobiety i mężczyźni w różnym wieku, mający rozmaite doświadczenia i hierarchie wartości, budzący sympatię albo wręcz przeciwnie; łączy ich tylko jedno – wszyscy są silnymi osobowościami o wyraziście zarysowanych charakterach, uparcie forsującymi własne zdanie.

Ludzie ci stają przed niespodziewanym wyzwaniem, nagle bowiem umiera pacjent, któremu miano przeszczepić serce transportowane właśnie do szpitala wśród ulicznych korków i blokujących ulice tłumów. To serce musi zostać użyte w ciągu najbliższych kilkudziesięciu minut i komisja jak najszybciej ma wskazać kolejnego biorcę. Pacjenci wiedzą już, że loteria, w której jeden z nich wygra szansę na życie, ruszyła znowu. Napięcie jak w doskonałym thrillerze narasta nie tylko w sali konferencyjnej, lecz w całym szpitalu. Kto zostanie wybrany? Antypatyczny grafoman z wirusem HIV? Starsza pani, która całe życie poświęciła innym, ale ma za sobą próbę samobójczą? Czy może bogaty playboy, którego ojciec obiecał szpitalowi astronomiczną dotację? W dramatycznych rozmowach ścierają się rozmaite racje, nabierają ostrości moralne dylematy, poddawane są pod dyskusję kryteria, którymi powinny kierować się osoby decydujące o życiu lub śmierci innych ludzi. A członkowie komisji ulegają przecież także swoim prywatnym motywacjom, ambicjom, okazują się nawet zdolni do podstępów i manipulacji.
W tej sztuce, pełnej dramatyzmu, niepozbawionej czarnego humoru najwyższej próby, poruszane są w atrakcyjnej dla widza formie (bez nachalnego dydaktyzmu) fundamentalne dylematy etyczne współczesnego świata.

„W roli Boga” („The God Commitee”) miało swoją premierę w 2006 r. w Lamb’s Theater w Nowym Jorku (z udziałem New York Organ Donor Network jako sponsora) – zyskując bardzo pozytywne opinie tamtejszej prasy. Niewątpliwie przyczyniła się do tego problematyka sztuki – aktualna również w Polsce – a także jej klimat i konstrukcja porównywana przez krytykę amerykańską do „Dwunastu gniewnych ludzi”, w tym role dające aktorom materiał do stworzenia niebanalnych postaci.

Autor: Mark St. Germain
Przekład: Małgorzata Semil
Reżyseria: Tomasz Wiszniewski
Scenografia: Magdalena Kujszczyk
Kostiumy: Agnieszka Pasternak
Muzyka: Janusz GrzywaczZdjęcia: Łukasz Kośmicki

Montaż: Milenia Fidler

Obsada: Janusz Gajos (Dr Jack Klee), Katarzyna Gniewkowska (Nella Larkin), Dominika Ostałowska (Dr Ann Ross), Magdalena Schejbal (Dr Kiera Banks), Paweł Królikowski (Domenic Piero), Krzysztof Stroiński (Ojciec Dunbar), Andrzej Zieliński (Dr Alex Gorman).